Komnata Zahora

Z racji ,że dziedzic był niższy schylił się nieznacznie dmuchając mu ciepłym powietrzem w kark
- może jednak się odnajdzie – zaśmiał się głucho, jedną rękę wsunął pod pachą syna za połę jego płaszcza wodząc zimnymi palcami po jego dość ciepłej jak na anioła skórze. W drugiej dłoni wciąż miał tlące się cygaro.
- cóż mieliśmy porozmawiać – rzucił ponownie tym razem mając głowę z drugiej strony szyi Kiry.

- Może - wzruszył ramionami i rozejrzał się przez dłuższą chwilę po czym przymknął oczy - więc słucham - odparł, można by powiedzieć, że nawet w dość sympatyczy jak na siebie sposób.

Zaciągnął się cygarem ponownie po czym papieros znikną. Wydmuchał dym nosem drugą ręką również błądząc po torsie anioła.
- widzę ,że twoja panienka się obija – mruknął z uśmieszkiem kątem wargi bynajmniej na razie nie zamierzając przechodzić do sedna sprawy , drażnił palcami sutki dziedzica.

Jednym palcem spokojnie odsunął nieco jego ręke co by się ktoś tu nie rozszalał ( XD ) i spojrzał w górę. Zamyślił się na samo wspomnienie o tym.
- Zdarza się, każdemu - to tez tu wzruszył ramionami - chyba, że aż tak ci to przeszkadza

Puścił na chwile anioła i zmrużył oczy , gdy znów je otworzył Kira opierał się tak samo o ścianę.
Teraz oparł się o niego przodem , kolanem rozsunął nogi młodszego i dość znacząco zaczął uciskać w odpowiednim miejscu
- Mi rzeczywiście nie , jednak widocznie twojemu ciału znacznie –, tym samym liznął go po uchu nie przestając sprawnie poruszać nogą.
- Jak chcesz to pojęcz nikt nie usłyszy –szepnął ciszej nieco rozbawiony przygryzając płat jego ucha.

Oparł głowę tuż pod jego barkiem, tym samym kładąc dłonie na zimnym torsie ojca. Wzrok miał obłędny, choć umysł w pełni świadomy, przymknął oczy. Wszak specjalnie wielkiego oporu nie stawiał, miał tylko nadzieję, że większych nieprzjemności nie będzie miał. Wzdrygnął się i nic już nie powiedział.

Już nieco brutalniej otarł się o syna , językiem zjechał niżej po jego szyi. Gdy znowu zmrużył oczy młodszy leżał na łóżku a on siedział na nim , z barków zsunął u płaszcz i drażnił jego skórę językiem.
Jedna z dłoni zajęła poprzednie miejsce kolana a długie włosy spoczywały na jego barku. Mrużył oczy słuchając dość ciekawych myśli syna z widocznym zadowoleniem. Musiał trochę odpocząć od wszystkich zachłannych i rozgadanych anielic jakimi się ostatnio otaczał , no a same leżenie jakoś zbrzydło mu.

Położył palec na jego dolej wardze, sam zaś cicho 'zamruczał'. Cóż, kto by pomyslał, że tak to się skończy, chociaż gdyby się zastanowić, to wszystko jest możliwe, a bynajmniej w takim zaświecie. W zasadzie, gdyby nie to, że został tu nieco dłuzej aniżeli planował, zapewne by spał, łaził, albo myślał co ze sobą zrobić, chociaż w sumie wyszło by na jedno i to samo. Spojrzał w szkarłatne oczy ojca i poruszył kątem wargi, leżąc tak tutaj na dole, od czasu do czasu mierzył wzrokiem 'widoki'.

Przytrzymał wargami palec syna a końcem języka przejechał po jego opuszku. Osunął się trochę gdy jego dłoń zniknęła pod gumknął bielizny młodszego , [..] po prostu przyglądał się niespokojnemu ciału co jakiś czas podszczypując jego skórę na torsie to sutki. Wysunął nieco wilgotną rękę przeciągając po podbrzuszu syna po czym usiadł obok zapalając cygaro. Wsłuchiwał się w niespokojny ‘oddech’ syna i w jego dość jednoznaczne myśli. Zaciągnął się cygarem wpatrując się w małe zakatowane okno przy suficie.

Zamknął swoje ślepia, ze znużenia jak i przyjemości, a bynajmniej w pewnym sensie. Nabrał powietrza do płuc jak by miał westchnąć, położył się na boku i tym samym zwinął się, podciągając ręce jak i nogi do siebie. Zapomniał się jednak przedtem przeciągnąć, więc uczynił to teraz porządnie i po chwili wrócił do swojego zwiniecia w kłębek, mechanicznie jak sprężyna. Cóż w zasadzie nie spał, był, że tak to można nazwać w 'półśnie', co często mu się zdarzało przy zamknięciu oczu, nie ważne czy był huk jak na wojnie lub przeciwnie, miał już to do siebie.

Zgasił papierosa i odwrócił się, pochylając się nad synem
- chętnie bym się jeszcze zabawił ale pora wracać do ‘pracy’ – przekazał mu wszak telepatycznie z widocnzym uśmieszkiem na twarzy. Zmrużył oczy i się zastanowił po chwili dziedzic nie pamiętał już nic z tego wieczoru nie licząc zaspokojonego ciała , zamiast tego pamiętał rozmowę o chimerach. Jeszcze chwila i odesłał ubranego już poprawnie chłopaka do jego komnaty a sam zniknął. [nmm]

Zmaterializował się w centrum pokoju pozostawiając na czarnej posadce komnaty szkarłatne plamy krwi. Moje żywe ja nie pokazywało się znacznie dłużej niż zwykle a teraz zakatowało znacznie gwałtowniej , ot takie zabawy Wyroczni. Zacisnął zęby przygryzając do krwi wargi i podszedł do łóżka z znacznymi trudnościami. Musząc skoncentrować się nad regeneracją i Królestwem nawet on , wielki potężny nie był wstanie przeciwstawić się mocy Wyroczni. Choć nie wydawał żadnego dźwięku , nie zaczerpnął żadnego oddechu to w komnacie czy też w całym królestwie wydawało się ,że w koło słychać przerażające jęki , gorsze niż nieostępne na ziemi - niemożliwe dla ludzkiego ucha decybele. To duszę potępionych w okolicach zamczyska , wiły się pod ciężką atmosferą niewyobrażalnej mocy.
- Kur.wa mać! [..] – posłał całkiem ludzką wiązankę w beztlenowe powietrze. W tym momencie na moment wszelkie jego wytwory zaczynały zanikać to pojawiać się a on sam głęboko skupiał nieobecny wzrok na suficie. Jedwabną poszewkę pokrywała coraz większa, ciemna ,plama krwi.

Widząc znikające i pojawiające się przedmioty westchnął i teatralnie zrobił rękoma 'totalne załamanie'. Stanął przy drzwiach domyślając się, że to co się tam w środku dzieje, to nie najlepszy widok. W ogóle.. czemu jemu przypadła ta robota? O wiele chętniej rozlożyl by się u siebie i gnił w śnie.
Poprawił płaszcz, odetchnął głęboko i w końcu zapukał do drzwi.
- Pizza przyszła - oznajmił krótko i do piero po chwili skojarzył, że papa może mieć zły humor, przyjrzał się owym buteleczkom dokładnie - Chociaż pizzą tego nazwać nie można, więc.. przyszły 'leki'

Nim jeden z dziedziców zapukał do drzwi te zniknęły a pojawiły , po chwili pojawiły się znowu już otwarte. Powstrzymał przechodzący przez ciało dreszcz w momencie gdy syn przekraczał próg , mógł się w tym momencie na nim skupić tylko dlatego ,że atak chwilowo osłabł . Wyrocznia tylko czekała by zadać kolejny cios.
- Wyjdź – rzucił ochryple ale stanowczo, nie znosił gdy go ktokolwiek z poza jego głównych marionetek oglądał w czasie Mego żywego ja. Zmrużył oczy by pozbawić syna butelek w locie jedna roztrzaskała od nadmiaru wytwarzanej energii druga na szczęście dotarła do celu. Poczekał aż syn wyszedł , dziwnie cierpliwie zwykle po prostu by go odesłał..

Obojętnie obrzucił wzrokiem komnatę. Po chwili zawrócił do wyjścia.
- Trzymaj się - wymamrotał ponuro, znikając na któryśch to schodach (NMM) .

[..] Moje żywe ja opuściło go po wyjątkowo długim czasie. Ściany zamczyska popękały a łoże w komnacie wydawało się tonąć w szkarłacie , jednak gdy udało Mu się zregenerować odnowił wszystko na pierwowzór. Nie znosił zmian o ile nie chodziło o władze czy nowe marionetki.

[nmm]