Zielone Centrum

Wzięłam czekoladę do pyska i zaczęłam ją memlać o_o'

Uśmiechneła się lekko o_o'

Połknęłam czekoladę i sobie usiadłam o_o

Przysypiam z/w

Również przysypiam *NMM*

Budzę się i wychodzę

Przychodze z rękami w kieszeni , opieram się o drzewo i lookam po przechodniach zamyślony.

Szłam jedną z wąskich ścieżek powoli, wlepiając wzrok w końcówki swoich butów. Obok mnie hasał uszczęśliwiony Hektor obwąchując starannie każdą ciekawszą roślinkę. Po chwili wędrówki postanowiłam gdzieś przysiąść aby odpocząć po długim spacerze. Usiadłam na byle jakiej ławce i gwizdnęłam na psa aby się nie oddalał. Rozejrzałam się.

Uslyszałem gwizd i 'nastawiłem' uszu - hm? - burknąłem wyrwany z zamyślenia , rozejrzalem się po parku

Pies podbiegł do mnie truchtem a ja potarmosiłam Go po łepetynie pieszczotliwie. Zerknęłam gdzieś przed siebie.

Odepchnąłem się od drzewa i ruszyłem po parku , siadłem na ławce , podnosząc głowe po drugiej stronie scieszki zobaczyłem Mari , wstałem więc i pomału poszłem za jej ławke , oparłem się o oparcie i dmuchnąłem jej w włosy lekko - Hejo Mari ^^! - uśmiechnąłem się łobuzersko.

Pies szczeknął najwidoczniej na 'pierwszy rzut oka' nie poznając chłopaka a ja obróciłam głowę w stronę znajomego głosu. - O, Georg. Cześć. - uśmiechnęłam się szczerze na widok przyjaciela. - Siadaj obok. - dodałam łapiąc prędko psa za kolczatkę i przyciągając do siebie aby zrobić miejsce. Zmrużyłam lekko oczy przez słońce wyjawiające się właśnie zza chmur.

Przelazłem przez oparcie i siadłem , oczywiscie łatwiej było obejść ławke do okoła ale to było za proste x3. Poczochrałem psa po łbie - gdzieś ty sie podziewała no! chowasz sie ode mnie hm x>? - przetarłem dłonią rozwalajac swoja i tak artystycznie zmierzwioną czupryne.

Weszła i rozejrzała się po parku i ludziach którzy śmiali się z nie wiadomo czego. Miriam obojętnie minęła jakieś dzieciaki które bawiły się w berka. Przystanęła przy pustej ławce i upewniła się, iż w pobliżu nie ma jakiś ludzi. Dopiero wtedy usiadła na ławce i wbiła wzrok w ziemię.

Weszłam i rozejżałam się pojakże ruchliwym parku , zaczełam szukać wzrokiem jakiegoś pustego zakątka . Poszłam w kierunku drzewa i usiadłam pod nim patrząc na niebo .

Zauważyła przybyłą dziewczynę. Spojrzała na nią z zwykłą obojętnością. Wyjęła skądś małą, grubą książkę i zaczęła czytać niewiarygodnie monotonną i nudną zawartość. Wodziła wzrokiem po literach i przerzucając kartki. Co chwila zerkała na dziewczynę pustymi oczyma.

Przeniosłam teraz wzrok z nieba na rzeczywistość , zaczełam się rozglądać wokoło mnie , zaciekawiłą mnie pewna dziewczyna z książką , różniąca się troche od innych , lubiąca jak ja troche samotności . Patrzyłam na nią przez chwile po czym ockneło mnie to że rzucił ktoś we mnie piłką , dziecko przyszło po piłke podałam mu ją i wpatrywałam się za owym dzieckiem ...

Zamknęła książkę i ją schowała. Rozejrzała się i zobaczyła kobietę którą widziała na cmentarzu. Jej twarz jak poprzednim razem była zapłakana. Gdy przechodziła obok Mir, ta chrząknęła - osiągnęła swój cel. Kobieta spojrzała na Miriam i w jej oczach pojawiła się zawiść. Taka sama, kiedy w jej oczach była pustka, ani krztyny współczucia. Nie... Miriam nie była już człowiekiem - nie potrafiła współczuć ani kochać, a to przecież podstawy człowieka. Mir wstała i otrzepała się. Minęła kobietę z irytującą obojętnością i wyszła *nmj*

Patrzę w niebo po czym wychodzę wolnym krokiem *nmmt*

/ ludzka forma jbcu

Przyszła i usiadła na którejś tam z ławek :3

Przechodziłem obok z słuchawkami na uszach i prawie zamkniętymi oczami , pogrążony w sowich myślach i innym świecie. Ubrany w przecierane granatowe spodnie , ciemne snakery i koszule z zabawnym wzorem na t-shircie , w ogóle nie przeszkadzał mi deszcz jedynie co jakiś zmierzwiałem dłonią grzywkę by krople z niej nie spadały mi prosto na nos.

Dostrzegła jakąś parasolkę na rogu ławki, pewnie ktoś musiał zgubić. W sumie, dlaczego by nie mogła jej pożyczyć, przecież to nic złego. Sięgneła więc po parasol i rozłożyła go, szczęscie się do niej uśmiechneło, a bynajmniej tak powiedział by człowiek. W każdym bądź razie jedno było pewne - nie przemoknie do suchej nitki.

[..] Bardziej świadomym wzrokiem przyjrzałem się okolicy , całkiem ładniej zresztą nawet w deszczu , który zalewał okolice od paru dni. Spojrzałem na młodszą dziewczynę rozwaaloną na ławce przez chwile pomyślałem o Mari , tak dawno w końcu z nią nie rozmawiałem. Nie mając nic ciekawszego do roboty podszedłem do ławki zmierzwiając swoją zmokniętą grzywkę. – Hej – rzuciłem dziewczynie nieco impertynencko siadając obok a właściwie na krańcu ławki , to co że obok było wiele innych w końcu tylko na tej było jakieś towarzystwo.