Zielone Centrum

Uśmiechnęła się przyjacielsko do nowo przybyłego i usiadłego.
- Hej. - powiedziała miło i spojrzała na niego. Wyciągnęła z kieszeni gumkę i zręcznie związała mokre oraz wciąż niesforne kosmyki włosów. Uśmiechnęła się jeszcze raz do nieznajomca.

Ockneła się kręcąc w dłoni parasolką.

Namida spojrzała na dziewczynę z parasolką i uśmiechnęła się do niej przyjaźnie. Zaczęła machać nogami i kończąc lizaka zastanawiała się czy kiedyś znajdzie prawdziwego przyjaciela. Zerknęła na pisemko leżące obok i zastanowiła ją postać na okładce. Złapała pismo i zaczęła szukać artykułu na temat tej osoby....

Poprawiła drugą dłonią włosy. Nie myślała nad niczym, tylko pusto wpatrywała się w przeciwnął ławkę. Znowu się ockneła i zerkneła na dziewczynę.

Odrzuciła gazetę do najbliższego kosza nie żałując. Musiała się jak zwykle pomylić. Zauważywszy, że dziewczyna z naprzeciwka też na nią patrzy, Namida uśmiechnęła się i pomachała jej jak gdyby nigdy nic. Po chwili sobie przypomniała, że się nie znają. Zarumieniła się delikatnie, lecz nie spuściła wzroku.

Uśmiechneła się kątem wargi.
- Papier się zmarnował - tutaj znaczaco spojrzała na kosz, mając rzecz jasna na mysli gazete. Nie była złośliwa, ale przecież od czegoś rozmowe trzeba zacząć, w tym wypadku '' hej nazywam sie taa i tak'' było by głupie.

- Niestety. Nie było w niej nic interesującego. - stwierdziła Namida i uśmiechnęła się do dziewczyny. Po zjedzeniu do końca lizaka dorzuciła do kosza jeszcze patyczek.
- Żeby gazeta nie czuła się samotnie. - stwierdziła i zaśmiała się cichutko.

- A jak gazeta nie lubi patyczka Laughing

?

Podeszła do kosza i zajrzała do środka.
- Gazetko, powiedz, że lubisz patyczka... - poprosiła i zaśmiała się.
- Nie wiem, nie chce powiedzieć. - odpowiedziała dziewczynie.

- Cóż, pewnie jest nie śmiała

- Chyba tak. - potwierdziła dziewczyna i usiadła na ławce koło dziewczyny.
- Jestem Namida, a ty? - zapytała i zaczęła wesoło machać nogami.

- Say, milo poznać :3

- Mnie również miło. - stwierdziła grzecznie japonka i zaczęła jeszcze energiczniej machać nogami.

Odłożyła parasol zauważywszy, że chwilowo przestało padać.
- Upiorna pogoda - skwitowała pod nosem, rzecz jasna ta 'upiorna pogoda' to było niczyje inne dzieło jak jej.

- Widać, ze tym w niebie coś się poprzestawiało. - stwierdziła japonka i uśmiechnęła się do Sajki.

Już, już miała coś palnąc ale w ostatniej chwili przycieła jezyk.
- Ta - wymamrotała.

( z.w godzinne - kompu )

- I tak bywa... - skwitowała Namida i spojrzała w niebo z którego spadły nowe krople deszczu... Ciekawa była czy ona po śmierci trafi do nieba...

- Nad czym tak rozmyślasz? - zaświergotała i przechyliła głowę, nic innego nie przychodziło jej do łepetyny, nie chciala wypytywać o jakieś formalnosci jak wiek, jak dawno tu jest i tym podobne.

[ Cholerka zamuł >_>.. ]

Sam odłączyłem się z powrotem włączając muzykę na tyle głośno by nie słyszeć deszczu i na tyle cicho ,że nie przeszkadzać siedzącym w pobliżu. Nawet nie zauważyłem kiedy dziewczyna odeszła i gdy zobaczyłem ją przy drugiej ławce zastanowiło mnie czy może jednak moje zachowanie nie było zbyt chamskie , ale cóż bywały większe świnie. Podparłem się wygodnie na łokciach o oparcie ławki i odprowadziłem wzrokiem zakapturzonego człowieka , który widocznie nie był na tyle postrzelony by siedzieć w deszczu..

- Nad życiem i śmiercią. - stwierdziła i spojrzała na Sayonę. - Ty się nigdy nie zastanawiasz nad śmiercią? - zapytała zgarniając włosy.

Przyjrzała się dokładnie swojej rozmówczyni. Rzecz ajsna nie mogła powiedzieć kim jest, wiec chwilę pomyślała i uśmiechneła się przyjaźnie.
- Żyję chwilą, po co marnować czas na rozmyślania o smierci ;3 Każdego dopadnie, tyle tylko , że kazdego w innym czasie x3

- W sumie masz rację...- stwierdziła dziewczyna po dłuższej chwili zastanowienia i spojrzała na Sayonę z delikatnym uśmiechem na twarzy.

Rozejrzała się kątem oka po parku po czym podniosła zadek.
- Czas na mnie, niestety los nie pozwala mi siedzieć bezczynnie, aj Laughing

- poprawiła ubranie i ruszyła chodnikiem po parku - do zobaczenia - rzuciła jeszcze przez ramie z uśmiechem do dziewczyny i znikneła za którymś zakrętem (NMM)

Uśmiechnęła się do odchodzącej po czym sama wstała i ruszyła w swoim kierunku.

W końcu dałem za wygraną , a właściwie moje mokre gacie dały za wygraną. Wstałem i poszłem powolnym nieco krzywym [ z powodu mokrych gaci ] krokiem do domu..

[zt]