Dolina Umarłych

-Nie- stwierdził - tutaj ciało czlowieka jest inne od ciała, które masz teraz, gdybyś straciła ręke tu nadal byś ją miała, no chyba że jej nie chcesz? -stwierdził i uśmiechnął się cwano.

- Ręki nie oddam - stwierdzam i chowam ręce.

-Nie musisz jej oddawać, ktoś zawsze może ci ją ukraśc i zrobic sobie np popielniczke - spojrzał na nią 'wrednie' - rózne nieciekawe typy tu chodzą |>

- Mam się ciebie bać? - stwierdzam i odsuwam się kawałek by moje ręce "pożyły" jeszcze jakieś 5 minut.

-E tam, ja nie był bym zdolny uciąć Ci rękę -stwierdził 'niewinnie' choć doskonale wiedział że mógł by to zrobić, ale nie był jakimś zbytnim de.bilem by to uczynić a tym bardziej na kimś kogo dopiero poznał i to jeszcze mlodszej dziewczynie

- Uważaj bo ci uwierzę - stwierdziła. Usiadła na ziemi i zaczęła coś nucić.

-Sugerujesz że jestem mało przekonujący? - zerknął na jakieś tam błakające się istoty w oddali.

- Nie. Moim zdaniem jesteś nieobliczalny. - odpieram i przeczesuję palcami włosy.

-Nieobliczalny powiadasz? To ty jeszcze chyba nieobliczalnych nie widziałaś Choćby mój brat, chociaż on jest bardziej nienormalny ale co tam ... -skwitował i na samą myśl o tym szubrawym ryuuzakim z szopą na łbie skrzywił się lekko.

- Oczywiście że nie widziałam. Jesteś pierwszą osobą którą widzę na tym odludziu. - zaśmiała się gorzko i ziewnęła.

-Hm życzę powodzenia w szukaniu znajomych -stwierdził ironicznie i zamyślił się chwilę.

- A po co mi oni? Drugi raz raczej nie umrę. - odparłam i wstaję gdyż nie mam co robić.

-Ale zawsze możesz zostać hm potępiona? Błądzenie po świecie przez wiecznośc to raczej smutny scenariusz

- Sugerujesz że mam się zaprzyjaźnić z Szatanem by nie zostac potępiona - uśmiechnęłam się rozbawiona.

-wiesz nie znam cię, ale jak mniemam nie lubisz mieć znajomych ani nie lubisz milczec, gdyby tak nie było to nie odezwała byś się czyż nie? Bez pierwszego nie unikniesz drugiego -stwierdził spokojnie - a mojego ojca se daruj, jest pogrążony w swoim świecie

- Z wyglądu nie przypominasz ojca. - zaczyna spacerować między kamieniami.

- Słyszałem to już setki razy ^^ -mruknął i przeciągnął się.

- Się dziwisz - odpieram i zastanawiam się co ja robię w tak nudnym miejscu.

Wywrócił oczami i 'uśmiechnął się' gorzko. Zamyślił sie przez krótką chwilę.

Patrzę w dal i zastanawiam czy istnieje tu coś takiego jak dom.

Rozejrzał się króryś już raz nie mając co innego robić.

Poraz któryś zaczynam sobie nucić.

-Zawsze nucisz jak się nudzisz? - rzucił, trochę go to irytowało, ogólnie rzecz biorąc nie przepadał za tym.

- Jeszcze ziewam, kręcę się w kółko - odpieram wyraźnie znudzona.

-A jak ci się w głowie zakręci?